Fic ::: SHINee

Title :: แอบรัก ^^
Author :: I am + RunGRaNG
Author’s note :: อ่า^^ คือว่า ฟิคเรื่องนี้มีเพลงประกอบอ่ะฮะ คือแบบฟังเพลงแล้วก็จิ้นไปเป็นบ้าอยู่คนเดียว ก็ถ้าฟังแล้วอยากได้อารมณ์ก็ฟังเพลงไปด้วยน้า เพลง ไม่ได้อกหักแค่รักข้างเดียว - ปนัดดา อ่ะคับ^^ ( อาจจะไม่ดีเท่าไหร่ พอดีพึ่งเริ่มแต่งของ SHINee )
















...’เชว มินโฮ’....











... ฉันแอบรักนายเข้าแล้วล่ะ....








... ^///^ ...









“เร็วสิเร็ว ๆ “ เสียงบ่นพึมพำ ๆ เร่งให้คาบเรียนวิทยาศาสตร์ที่แสนน่าเบื่อหน่ายรีบ ๆ จบไปอย่างรวดเร็ว ถึงแม้สิ่งที่อาจารย์สอนอยู่บนกระดานนั้นจะไม่เข้าหัวไปเลยแม้แต่น้อย แต่สมาธิทั้งหมดของชายหนุ่มตอนนี้ที่จดจ้องไปยังนาฬิกาสีดำตัวโปรดที่สวมอยู่บนข้อมือ
“...5...4...3...2...1...0”







กริ้ง~~~~....
“เย้~~~”










ป้าบ!!!









“นี่!!!! ลีแทมิน นายไม่อยากเรียนกับฉันรึไง พอหมดคาบปุ๊บก็ส่งเสียงดีใจปั๊ป ในเมื่อทั้งคาบนี่นายไม่สนใจเรียนกับฉัน หลังเลิกเรียนต้องไปพบฉันที่ห้องพักอาจารย์ ถ้าไม่ไปนายจะได้เกรดต่ำกว่า 1 แน่!!!” เสียงแหลม ๆ ของอาจารย์ผู้ใจดีสั่งออกมาเป็นชุดก่อนเดินออกนอกห้องไปอย่างเฉิดฉาย
“นี่คีย์รีบไปกันเถอะเร็ว!!!” ร่างเล็กรีบลากเพื่อนอีกคนที่เก็บของอยู่ใกล้ ๆ ให้วิ่งตามไปยังตึกข้าง ๆ
“แทม จะรีบไปไหนเนี่ย” คนถูกลากโวยวายเล็กน้อยก่อนจะยอมถูกลากไปแต่โดยดี







ตึก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ









เอื้อด ตึง!!!

เสียงฝีเท้าที่รีบวิ่งไปยังตึกตรงข้ามอย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจสายตาหลาย ๆ คู่ที่มองมา เจ้าตัวรีบมุ่งไปยังตึกตรงหน้า ก่อนจะรีบเบรกอย่างกะทันหันเล่นเอาบุคคลที่โดนลากล้มตึงลงไปอย่างช่วยไม่ได้


“โอ๊ย!!! เจ็บนะ” เสียงคร่ำครวญจากบุคคลด้านล่างก่อนจะยันตัวเองลุกขึ้นมายืนข้าง ๆ อีกคน
“นี่ ๆ คีย์ นายว่า มินโฮเค้าจะผ่านมาทางนี้ม่ะ” น้ำเสียงที่ฟังดูซึม ๆ เอ่ยพร้อม ๆ กับหันไปถามหาความเห็นของอีกคน
“แทม กลับเถอะเค้าไม่ผ่านทางนี้หรอกน้า” เอ่ยพร้อม ๆ กับลากอีกคนให้ตามตนมา
“เดียว!!! นายรู้ได้ไงเนี่ย เออ ...กลับก็ได้” คำถามที่ถามเอาอีกคนส่ายหัวก่อนจะกึ่งลากกึ่งจูงไปยังโรงอาหาร ก่อนจะหันไปตาม เสียงหัวเราะคิกคักของบุคคลที่ตนรีบวิ่งมาเจอกับอีกคนที่ได้ยืนอยู่ข้าง ๆ ทำเอาเจ้าตัวยอมเดินตามเพื่อนของตนไปแต่โดยดี
“เอาน้า แทม อย่างน้อยนายก็แค่อกหัก” เสียงใส ๆ นั้นเอ่ยออกมาหลังจากที่ได้มานั่งที่โรงอาหาร “ป่ะ ไปหาไรกินกัน” พูดจบก็ลุกเดินออกไปทิ้งให้ชายหนุ่มนั่งซึมอยู่คนเดียวที่โต๊ะ ก่อนจะกลับมาลากอีกคนให้ตามไป








คาบเรียนที่แสนน่าเบื่อหน่ายเริ่มต้นอีกครั้ง พร้อมกับสติทั้งหมดเริ่มมุ่งตรงไปยังกระดานดำตรงหน้า มือเล็ก ๆ นั้นจดแล็กเชอร์ไปตามบนกระดานที่อาจารย์เขียนไว้


‘เอาน้า แทม อย่างน้อยนายก็แค่อกหัก’ คำพูดของเพื่อนสนิทตนลอยเข้ามาในหัว ทำเอาเอาสิ่งที่เรียนอยู่นั้นเริ่มไม่เข้าหัวอีกรอบ


“ก็แค่อกหัก ป่าว~~ ไม่ได้อกหักสักหน่อย คนอย่างลีแทมินคนนี้จะอกหักได้ไง 555+”

ป๊อก!!!

“ลีแทมิน นายหัวเราะอะไรน่ะ ตั้งใจเรียนหน่อยสิ” ช๊อกที่ถูกปามาบนหัวพร้อม ๆกับเสียงของอาจารย์ผู้สอนดังขึ้นเรียกสติให้กับคนที่นั่งคุยกับตัวเองหันกลับมาสนใจในบทเรียนต่อ






“นี่ ๆ แทม เย็นนี้นายอย่างลืมไปห้องพักอาจารย์ล่ะ” เสียงของเพื่อนหนุ่มเอ่ยออกมาหลังจากคาบเรียนคาบสุดท้ายจบไป
“อ่ะ อืม นี่ ๆ คีย์นายไปเป็นเพื่อนฉันทีดิ” ประโยคขอร้องที่เจ้าตัวเอ่ยกับเพื่อนทันทีที่เห็นอีกคนเดินออกจากห้อง
“ไม่อ้าว~~~ ฉันมีนัดแล้ว” พูดจบก็รีบวิ่งออกไปทันที ปล่อยให้บุคคลที่ขอร้องยืนหน้าบูด แล้วเดินไปห้องพักอาจารย์คนเดียวอย่างช่วยไม่ได้
“อาจารย์คับ ผม ลีแทมินคับ” ทันทีที่เดินมาถึงห้องพักอาจารย์ก็รีบ ตรงไปรายงานตัวกับอาจารย์ทันที
“อืม ๆ งั้นไปอยู่ห้องข้าง ๆ ล่ะกัน เดียวอาจารย์จะตามเข้าไปบอกว่าต้องทำอะไร” พูดจบก็ก้มลงไปหาเอกสารทันทีปล่อยให้ร่างเล็กเดินตรงไปห้องข้าง ๆ ตามที่อาจารย์สั่ง





“อ่ะนี่ ลีแทมิน นายพิมพ์เอกสารนี่หมดแล้วก็กลับบ้านได้” พูดจบก็เดินออกไปทิ้งให้นักเรียนผู้ถูกลงโทษยืนตะลึงกับกองเอกสารที่ถูกสั่งให้พิมพ์ ก่อนเจ้าตัวจะรีบเปิดคอมแล้วรีบพิมพ์เอกสารกองนั้น


ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก



“อ๊ากกกกก จะได้กลับบ้านไหมเนี่ย” เสียงบ่นเบา ๆ ที่ดังพอ ๆ กับเสียงของแป้นพิมพ์ที่ตนนั่งพิมพ์ดังออกมาเป็นช่วง ๆ “อาจารย์น่ะอาจารย์ ก็แค่นับถอยหลังหมดคาบเรียนแค่นั้น ทำไมต้องลงโทษหนักขนาดนี้ ถ้าเกิดว่า... # @?&%#@$%&)(….”
“ขอโทดน่ะคับ” เสียงนุ่ม ๆ ที่ดังออกมาก่อนจะปรากฏเจ้าของเสียงที่ทำเอาชายหนุ่มที่นั่งพึมพำ ๆ คนเดียวอยู่หน้าจอคอมหันไปมองด้วยดวงตาที่โตยิ่งกว่าไขไดโนเสาร์
“ชะ..ชเวมินโฮ!!!!"





“ อ่ะ คุณรู้จักผมด้วยเหรอ” ชายหนุ่มถามออกมาด้วยความแปลกใจ
“อ่ะ..คะ...คับ” ร่างเล็กเอ่ยติด ๆ ขัด ๆ ก่อนก้มลงไปพิมพ์เอกสารต่อ
ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก
“คือ ผมมาช่วยพิมพ์เอกสารน่ะ” ร่างโปร่งรีบหาจังหวะแทรกการพิมพ์ของอีกคนที่พิมพ์รัวลงไปยังแป้นพิมพ์
“หา!!!! เออ...คะ...คับ” ชายหนุ่มตกใจเล็กน้อยที่จู่ ๆ บุคคลที่แอบมองมาช่วยตนพิมพ์เอกสาร ถึงแม้เค้าจะมีแฟนแล้วก็เถอะ แต่ก็ยื่นกองเอกสารบางส่วนให้กับอีกคนแล้วก้มหน้าก้มตาพิมพ์ต่อไป
‘ว๊ากกกกกกก...นี่ฉันแอบหวั่นไหวเหรอเนี่ยยย ไม่นะ ลีแทมินคนอย่างนายนะห้ามหวั่นไหวน่ะ’ เจ้าตัวบ่นกับตัวเองในใจเมื่อรู้ถึงอัตราการเต้นของหัวใจตัวเองเริ่มไม่คงที่






“นี่ มินโฮเอกสารที่อาจารย์สั่งให้พิมพ์เสร็จรึยัง ฉันจะกลับบ้านแล้วน้า~~~” เวลาผ่านไปไม่นานนัก น้ำเสียงสดใสนั้นดังก็ขึ้นก่อนที่เจ้าตัวจะเดินเข้ามาในห้อง
“อ่ะ...อืม ใกล้แล้วล่ะ” ชายหนุ่มยิ้มให้บุคคลผู้มาใหม่ แล้วก้มหน้าก้มตาพิมพ์เอกสารที่เหลืออยู่ไม่กี่แผ่น
‘ชิ!!! รอกันกลับบ้าน ไอ้เราก็นึกว่ามาช่วยเราพิมพ์ ที่จริงอาจารย์สั่ง’ ร่างเล็กที่ก้มหน้าก้มตาพิมพ์เอกสารที่เหลืออยู่ไม่มากหนัก นั่งบ่นคนเดียวอยู่ในใจ
“จะกลับก่อนก็ได้น่ะคับ เดียวผมพิมพ์ต่อที่เหลือเอง”
“เออ...ผม ขอตัวกลับก่อนนะคับ นี่ ‘ เต้าหู้ ’ กลับบ้านได้แล้ว” พูดจบก็เอ่ยประโยคหลังเรียกอีกคนที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โซฟา
“งั้นผมขอตัวก่อนนะคับ” บุคคลที่ถูกเรียกบอกลาชายหนุ่มที่นั่งพิมพ์งานต่อโดยไม่สนใจอะไร
“อะไรว่ะ ก็นึกว่าจะพูดว่า ‘ไม่เป็นไร’ ที่ไหนได้เป็นห่วงแฟน ว๊ากกกกกกก ไงมันเยอะอย่างงี้เนี่ย อาจารย์น่ะอาจารย์ #@$%^$&)(...” พอบุคคลที่ขอตัวกลับไปออกจากห้องก็บ่นอยู่คนเดียวแล้วนั่งพิมพ์เอกสารต่อจนเสร็จ







“อาจารย์คับ ผมพิมพ์เอกสารให้เสร็จแล้วคับ” เสียงเล็ก ๆ นั้น เอ่ยกับอาจารย์ผู้สอนที่ทำให้ตนต้องมานั่งบ่นอยู่คนเดียวกับกองเอกสาร
“อืม...งั้นก็กลับได้ล่ะ ขอบใจนะที่มาช่วยงาน” พูดจบก็ก้มหน้าก้มตาเตรียมการเรียนการสอนต่อไป ร่างเล็กเดินออกจากห้องพักอาจารย์ เพื่อเดินลงตึก
“ชิ...ขอบใจนะที่มาช่วยงาน อยากช่วยซะที่ไหนเล่า บังคับชัด ๆ แต่ก็ดีที่ได้เจอมินโฮ อ๊ากกกกก” ร่างเล็กเดินบ่นคนเดียวระหว่างทางเดินไปสนามกีฬาของโรงเรียน
“แทม \\(^^ )// \\( ^^)//” น้ำเสียงสดใสดังลั่นทันทีพร้อมกันโบกมือเรียกอีกคน ทันทีที่เจ้าตัวเหยียบสนามหญ้าของโรงเรียน
“บลิง บลิง~~~^^” ส่วนเจ้าตัวเองก็ยิ้มออกแทบจะทันที ที่ได้ยินเสียงสดใสนั้น “ซ้อมเสร็จแล้วเหรอ??”
“อืม...เสร็จแล้ว ทำไมวันนี้ถึงลงมาช้าละ”
“อ๋อ...อาจารย์บอกให้ไปช่วยพิมพ์งานน่ะ นี่บลิง บลิง เรากลับบ้านกันเถอะ” พูดจบอีกคนก็พยักหน้ารับแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าที่วางไว้ข้างสนาม








‘นี้... ชเวมินโฮ ในเมื่อฉันแอบรักนาย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะรักนายไปมากกว่าคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ฉันตอนนี้หรอก’ ร่างเล็กเดินกลับบ้านไปพร้อมกับคนรักของตน ...คิม จองฮยอน...













[--THE END--]